Humor Werkt BLOG

Merel Kortekaas

24-10-2023

8 goede redenen waarom humor onmisbaar is bij elk evenement!

Het was een algemene ledenvergadering op een poep-chique locatie met ruim 250 man. Ik zat tussen Kamerleden en journalisten te luisteren naar nieuws over pensioenen. Interessant, maar hier en daar toch echt een beetje droge kost. Totdat ik opeens de grap ‘Wat is groen en je kan ermee door het hele huis praten? Een interkomkommer!’ hoorde: pffff dacht ik, maar ze hadden wel weer direct mijn aandacht, haha!

Ik heb het idee dat men in het algemeen wel inziet wat het belang van humor is. Humor werkt bijvoorbeeld om een boodschap luchtig te verpakken, het ijs te breken, het bevordert de sfeer, de motivatie en productiviteit, het stimuleert de creativiteit en helpt je te ontspannen.
Uit onderzoek blijkt dat als je wordt geraakt door een emotie, een boodschap veel beter blijft hangen. Dit kan een negatieve emotie zijn, zoals een stressvolle ervaring, maar ook een wijze les waarbij je hard moet lachen.

Humor werkt natuurlijk niet overal. Voor evenementen geldt dat je het goed moet inzetten: in het theater kopen mensen zelf een kaartje, bij een congres is het niet je eigen keuze en is het belangrijk dat de comedian iets toevoegt. Een lastige boodschap afwisselen met vermaak, is wat anders dan de helft van het personeel ontslaan om vervolgens een goede sfeer proberen te krijgen met een komiek...

Ik spreek dagelijks grappenmakers en daardoor lachen wij gelukkig heel wat af. Het leven is niet alleen een stuk leuker als er veel gelachen wordt, maar het helpt ook om te relativeren en leidt tot een positieve kijk op de wereld.

Een tof voorbeeld is van Coolblue: op de site is zogenaamd de Hidden Sound System te koop waar Jiskefet een fantastische sketch over heeft gemaakt.

Humor werkt en is waardevol, dat ervaar ik elke dag weer!

Tot slot nog een paar tips over cabaretiers/sprekers inhuren bij een bijeenkomst die ik graag met je deel:
- Denk tijdig na of humor in het programma past, maak er geen sluitpost van. Op het laatste moment zijn er veel minder mogelijkheden wat betreft beschikbaarheid en maatwerk. - Ga uit van de kennis en ervaring van een professional. Organisatoren zijn veelal perfectionistisch en willen graag alles onder controle hebben. Cabaretiers koesteren hun artistieke vrijheid. Echter beide kunnen met goede communicatie uitstekend samengaan. - Gevoel voor humor is persoonlijk en ook cultureel bepaald. Nederlanders zijn over het algemeen groffer dan bijvoorbeeld Belgen. Houd hier rekening mee bij het boeken van een artiest.

Lizette Abrahams

28-10-2019

Een balkonade van een thuiswerkblog

Aan de ene kant willen we er niets over horen en aan de andere kant is het de werkelijkheid van nu. Corona, thuiswerken, anderhalve meter, alles online. De crisis brengt veel ellende met zich mee, maar ook veel nieuwe impulsen. Onze taal wordt verrijkt met woorden als ‘hoestschaamte’, ‘balkonade’, ‘lockdownbuddy’ en ‘huidhonger’. Ook het woord ‘raamzwaaien’ heeft een totaal nieuwe betekenis gekregen. Ook wij moesten de boel totaal anders gaan aanpakken. Nu de maatregelen versoepelen en we van iets meer van vrijheden kunnen gaan genieten blikken we terug op de afgelopen maanden. ‘Humor Werkt Thuis’; hoe hebben wij die maanden thuiswerken ervaren?

Je kunt begrijpen dat deze tijd voor ons, businesswise, niet heel ideaal is. Een kaartenbak vol met sprekers en cabaretiers en een verbod op bijeenkomsten. Niet de allerbeste uitgangspositie voor ons bedrijf en onze artiesten. Dan is daar nog het werken op afstand. Geen directe lijntjes meer, allemaal thuis in onze eigen woonkamers en iedereen ervaart de coronacrisis weer op z’n eigen manier.

Dat communicatiestukje hadden we eigenlijk vrij snel onder controle. Met behulp van de app ‘Jitsi’ spraken we elkaar iedere werkdag stipt om 09:30 voor een Stand-Up, om 13:30 voor een tussenstand en om 17:00 voor de afsluiting. En ook dat ging bij ieder weer compleet op haar eigen manier. Te beginnen met Catinka. Dagelijks vergezeld door vriend Daniël, waarvan we nu weten dat hij waanzinnig hard kan typen. En in het kielzog van een andere fluffy vriend, die elke werkdag zijn weg naar een minute of fame vindt: kat Pipo. Het begint met een minuut lang luid miauwen. En dan weten we het eigenlijk al. Pipo baant zijn weg naar de spotlights. Hunkerend naar een aai over de bol van zijn baasjes. Smachtend naar wat aandacht van die lui achter hun computers.

Over naar een huis met een andere kat: Bowie! Die in huize Ilonka tevreden aan de planten knabbelt. ’s Ochtends treffen we Ilonka aan in haar woonkamer. En altijd is er wel iets waardoor ze moet opstaan en de prachtige schuifdeuren in haar huis moet openen, met een enorm schel piepend en krakend geluid tot gevolg. En dat komt hard binnen als je oortjes in hebt, kan ik je vertellen! Om 13:30 en 17:00 treffen we Ilonka in totaal andere omstandigheden aan. Namelijk als een ware diva quarantanning in haar achtertuin. Daar zit ze dan te werken, inclusief sterrenhoed en classy zonnebril. Saint-Tropez achtige taferelen zijn daar gaande.

Ieder moment dat je de Jitsi app inkomt weet je het volgende. Merel is daar. Steady as a rock. Bij Merel thuis zien we nagenoeg ieder moment van de dag dezelfde backdrop. Als een waar levend standbeeld wijkt deze DJ eigenlijk nooit uit naar een andere thuiskantoortuin. Oké, bij het twaalfjarig bestaan van Humor Werkt hing daar ineens een slinger in beeld, maar verder houdt mevrouw Kortekaas haar thuisbeleving erg consistent. Merel is online sowieso een stuk actiever, want drie keer per week traint ze via Zoom met haar kickboksschool mee.

Bij mij is het iedere keer weer een verrassing waar ik om 09:30 zit. Is het met de vertrouwde ombre blauwe muur? Of zit ze bij vriendlief Sting thuis? Een ding is zeker. Als de ombre blauwe muur present is, dan verschijnt Abrahams om 17:00 met een rood hoofd voor een oranje muur. Als er al maar een zonnetje schijnt is het op mijn balkon minstens zo’n 5 graden warmer dan dat het daadwerkelijk is, vandaar. Ook ik ben in deze coronatijden online zeer actief. Twee keer per week doe ik namelijk mee aan een online quiz. En zelf heb ik er ook een aantal georganiseerd.

Voor onze artiesten zorgde de omstandigheden ook voor een enorme omschakeling. De theaters gingen dicht, bijeenkomsten van scholen en bedrijven konden niet meer doorgaan. Ook zij werden gedwongen om online actief te zijn. En dat bracht toch ook weer een enorme hoeveelheid aan creativiteit met zich mee. Twee keer per week kan je namelijk op Facebook genieten van de Online OSW Takeaway Comedy TV van Op Sterk Water. Je kan online bingo boeken met Meijer en Eijsbouts. Rob en Joep gaan ook online aan de slag. En steeds meer grappige collega’s sluiten zich in dit online rijtje aan.

Overleven blijkt toch een oergevoel. Ondanks dat de coronacrisis enorme narigheid met zich meebrengt gaat ook het ‘gewone’ leven door. Of het ooit nog hetzelfde gaat worden als het was, dat gaan we zien. Laten we in ieder samen geval genieten van hetgeen dat er wel is. Onze slogan staat nog steeds overeind. Humor Werkt (Thuis)!

Lizette Abrahams

28-10-2019

Kunstpracht, rondfladderende processierupsharen en tekengeniep in het 'bosch'

Het was weer tijd voor een inspiratiedag! Zo'n dag in het kader van: 'we ruilen onze bureaus om voor een heel andere omgeving, die ons heel eventjes weg van het kantoor haalt en ons weer energie en inspiratie geeft'. Ditmaal waren Catinka en ik aan de beurt om de dag te organiseren. Grappig genoeg kenden wij elkaar al voor we collega's werden bij Humor Werkt. Namelijk van ons rondleiderschap in Beeldentuin Clingenbosch, onderdeel van Museum Voorlinden. Geen beter excuus dus om na al die jaren nogmaals in de rol van rondleider te kruipen en Merel en Ilonka mee te nemen naar de prachtige beeldentuin.

Voor ik van wal steek over deze leuke dag zal ik eerst wat meer toelichten over de tuin. Beeldentuin Clingenbosch is gevestigd op het gelijknamige landgoed, niet ver van Museum Voorlinden vandaan. In deze tuin staan meer dan zestig werken verspreid over een enorm stuk grond. De beeldentuin is enkel te bezoeken onder leiding van een gids op donderdagen van mei tot en met oktober. Het is zeker een aanrader en een geliefde plek, dus reserveer op tijd als je wilt gaan!

Het was gelukkig een prachtige dag om de tuin, of beter gezegd het landgoed - lees: 25 hectare - te bezoeken. Samen fietsten we vanaf ons kantoor in de Zeestraat naar Wassenaar. Een mooie fietstocht tussen het groen, langs plekken waar je normaal gesproken nooit komt en er een stemmetje in je hoofd kwezelt: “wat een prachtige plek, wat een mooie huizen. Is dit Den Haag? God, wat een leuke appelboom in die tuin. Prachtig. Heeft iedereen hier een elektrische auto?”. Een lichte jaloezie maakte zich van mij meester.

Eenmaal aangekomen aan de Dennelaan in Wassenaar was het wachten op de medewerkers om ons en de andere bezoekers op te halen bij de poort aan de oprijlaan. De poorten openden en samen liepen we het landgoed op. Een enorme lap grond, bestaande uit bos, het woonhuis van de heer en mevrouw Van Caldenborgh, wat bijgebouwtjes en een oerduin - de zogenaamde 'Clinge' waar het landgoed naar vernoemd is - verwelkomde ons. Op weg naar het huis, waarvandaan de rondleiding zou starten, kom je al een aantal beelden tegen. Onder andere een indrukwekkend kunstwerk van Antony Gormley gevormd uit een aantal grote rondingen en gemaakt van plaatstaal. Het majestueuze schouwspel doemde rechts van ons op. Een bijzonder kunstwerk, die de fysieke ruimte die een mens inneemt als je een sprong maakt, symboliseert. Aangekomen bij het woonhuis dronken we een kopje thee in de voormalige bibliotheek, aten een lekker koekje en gingen vervolgens op pad het 'bosch' in.

Ook al scheen de zon volop, het was heerlijk koel onder de bomen. Eerst staken we het grasveld aan de achterkant van het woonhuis van de heer Van Caldenborgh over, op naar de eerste stop bij een liggend mensfiguur gemaakt door Petra Morenzi, via een kunstwerk aangedreven door wind en de prachtige marmeren boekentoren van Kubach-Wilmsen, de oerduin op. Daar troffen we o.a. een in het oog springend kunstwerk van Anish Kapoor, de 'Breastberries' van Maria Roosen en een indrukwekkend bronzen beeld door Armando. Terwijl we ons een weg baanden over het immense terrein met nog veel meer beelden vierde de processierups hoogtijdagen en trok Merel haar rode sokken hoog op uit angst voor tekenbeten. (Gelukkig hebben we hier geen kwalen aan over gehouden!).

Ik zal het jullie besparen om alle beelden op de route te noemen, want, ja wel hoor, we hebben ze allemaal gezien binnen de tijd. (Dit was in onze rondleidhoogtij dagen namelijk al een sport op zich. Alle 65 beelden zien - liefst met toelichting - binnen 2 uur over een gebied van zo'n 25 hectare). Hier wel een aantal hoogtepunten:

De Upside Down Feet van Tom Otterness staan zeker in onze top 10! Wellicht ken je Otterness van zijn 'Sprookjes aan zee'. De bronzen figuurtjes die langs de boulevard van Scheveningen staan. Ook 'Lost in Lead' van Berlinde de Bruyckere behoort tot de favorieten. Een afgietsel van een dood veulen in lood. De details zijn heel goed te zien, tot huidplooien en vacht aan toe. In de top 3 staat 'Teton' van John McCracken. Een prachtig beeld van roestvrijstaal, dat zo gepolijst is dat de omgeving er in weerspiegeld is. Op deze manier kan je het kunstwerk heel makkelijk voorbij lopen, zonder door te hebben dat het er staat. Een andere absolute top 3 kandidaat is 'Angel of the North' door Antony Gormley (jep, heb je 'm weer). Of beter gezegd, een maquette van Angel of the North. De 'echte' staat namelijk in Gateshead, Engeland, langs de A1. Een 54 meter hoog stalen mens figuur begeleid met een set vleugels met een spanwijdte van zo'n 20 meter. Het moet enorm indrukwekkend zijn om deze in levenden lijve te zien, aangezien de maquette van brons al enorm indrukwekkend was.

De rondleiding eindigde bij het kunstwerk 'Slow' van Fortuyn/O'Brien, twee prachtig gepolijste stukken Piëtra Serena steen. Vergezeld door een gedicht van Vasalis (de tante van Irene Drooglever-Fortuyn, een helft van het kunstenaarsduo), voorgedragen door Catinka. We sloten de dag af met wat kleine hapjes en drankjes op het terras voor de bieb. Een fijn moment in het avondzonnetje, inmiddels gevrijwaard van rondvliegende processierupsharen en tekengeniepigheid. Na deze geruststelling was het tijd om weer huiswaarts te keren. Het was een super geslaagde dag!

Lizette Abrahams

21-01-2019

Blue Monday; lachen hoor!

Het is Blue Monday, kennelijk de meest deprimerende dag van het jaar, waarin de kou en de regen hoogtij dagen viert, de feestdagen achter ons liggen, goede voornemens misschien wel aan het mislukken zijn en vakanties mijlen ver weg lijken. Alhoewel dit logisch klinkt blijkt deze benaming volgens critici een PR-stunt te zijn. Bedrijven spelen gretig in op onze hangende koppies door de winterbluesers te paaien met spectaculaire zonvakanties en andere zaken die je goed doen. Ben je al een beetje down, word je ook nog eens in de maling genomen! Ik vind het heftig...

Natuurlijk hebben we deze PR slimmigheden wel vaker gehoord. Valentijnsdag is bijvoorbeeld niet de enige dag waarop je je geliefde laat zien dat je van hem of haar houdt. Niet? Nee, zeker niet. Dat zou eigenlijk elke dag moeten! En toch trakteren we elkaar elke Valentijnsdag weer op dure etentjes en sieraden, bedelven we onze lovers onder busladingen chocolade en zijn de bosjes bloemen niet aan te slepen. Anderen sealen meteen de deal en gaan trouwen met BABS Dirk Zeelenberg, inclusief catchy slagzin 'beëdigd in Zaanstad maar voltrekt regelmatig huwelijken van Appelscha tot Aruba'. Geen idee welke ziel dat zou willen, maar waarom ook niet zeg ik altijd maar. En leuk dat we het vinden, die PR-indoctrinatie. We doen er allemaal flierefluitend aan mee, alsof er in ons allen ware PR-goeroes schuilen.

En eigenlijk is dat ook niet per definitie heel erg. Want of Blue Monday nou 'echt' is of niet, iedereen heeft weleens zo'n dag dat je het even allemaal niet meer ziet zitten en de hele dag doelloos in bed ligt. Of kampt met een hardnekkige verkoudheid waar half Nederland in zit en je eigenlijk met je loopneus in een hoekje wil zitten wegkwijnen. Zolang dat iets tijdelijks is, komen we daar wel weer over heen. Sterker nog, volgens Damiaan Denys (filosoof en psychiater, hij wel) zouden we best wel eens vaker mogen 'zwelgen'. “Bewust passief zijn”, beter gezegd. Waarom hij dit belangrijk vindt zit 'm in onze huidige manier van doen. We proberen overal controle over te hebben en ons als hysterische gremlins overal aan vast klampen - niet Denys' woorden, maar dan heb je er een beeld bij -. En wat blijkt? Van dat controlfreaken worden we niet per se gelukkiger. En daarom is het volgens meneer Damiaan soms goed om bewust niets te doen. Actief naar het plafond te staren en doelloos in je bed liggen. We hebben er eindelijk een goed excuus voor!

Toch schuilt er in de kracht van positiviteit ook een boel waarde. De Japanse Masaru Emoto werd bekend door zijn omstreden onderzoek naar het effect van water en de energetische eigenschappen van dit element. In 'What the bleep do we know', gemaakt in 2004, deed hij een experiment met twee potjes water met rijst erin. Tegen het ene potje werden dagelijks positieve dingen gezegd. Het andere potje kreeg een bak ellende te verduren. Na een tijd bleek het 'positieve potje' rijst nog helder water te bevatten, terwijl het negatieve object verrotting vertoonde. Emoto's theorie riep bij verschillende wetenschappers scepsis op, dus of de Jap gelijk heeft is nog maar de vraag, maar als we ervan uit gaan dat er misschien wel een kleine kern van waarheid is zit dan schijnt dezelfde theorie ook te gelden voor de mens. Onze cellen bevatten namelijk ook water. Wanneer we ons hoofd vullen met negatieve gedachtes gaat dit, door de hoeveelheid water in het menselijk lichaam, letterlijk in onze cellen zitten. Met allerlei (lichamelijke) klachten als gevolg. Dit zou je kunnen voorkomen door jezelf vaker te dwingen om positieve en sterkende gedachtes je hoofd in te slingeren. Hoe moeilijk het op dat moment ook is, er is altijd wel iets positiefs te ontdekken. En dat schijnt al een beetje te helpen!

Dit brengt ons weer op een bekende slogan. Iets waar wij echt in geloven. Humor werkt! Ja, iemand moest hem aanzwengelen. Is dat wetenschappelijk bewezen? Geen idee! Maar het is wel bewezen dat lachen goed is voor je gezondheid en het gevoel van positiviteit bevordert. Dus ik stel voor om met z'n allen vaker een potje te lachen. Of dat nou is door een filmpje van een niezende panda of door 'Hamlet de familievøørstelling' van Theater Rotterdam (heel erg de moeite waard - gaat allen), laten we proberen om vaker te lachen in 2019! Heb je toch ineens een goed voornemen te pakken waar je je als een gremlin in moet vastgrijpen. Zet 'm op!

Catinka Kersten

22-10-2018

Olifanten en Poffertjes en het huis met de Kogel: Onze inspiratiedag in Alkmaar

11 oktober was het weer tijd voor onze inspiratiedag! Het moment dat we ons vertrouwde kantoor verlaten en wij ons een middag laten opladen door een of andere ludieke activiteit wordt altijd met veel plezier aangekondigd en in groot geheim georganiseerd door steeds een ander lid van ons team.
Ik zeg wel 'weer' en 'altijd', maar voor mij was het de eerste keer! Sinds half augustus werk ik 2,5 dag hier bij Humor Werkt. De rest van de tijd ben ik al een aantal jaar kunstenaar en toevallig heb ik juist deze periode, samen met twee andere kunstenaars, een tentoonstelling in het Stedelijk Museum van Alkmaar. Dus half september kondigden Merel en Ilonka aan dat ze de volgende inspiratiedag graag naar Alkmaar wilden afreizen om er mijn werk te gaan bekijken. (Dit vond ik dubbel leuk omdat het na mijn proefperiode zou zijn, dus zo hoorde ik dat ik bij Humor Werkt mocht blijven!) Omdat ik uit Alkmaar kom mocht ik de hele middag plannen.

We beginnen rond de middag in de Karperton. De berucht krappe parkeergarage aan de rand van het centrum, niet alleen onze parkeerplek, maar ook ons uitkijkpunt. Op het dak van de garage wijs ik naar van alles dat wel of niet zichtbaar is. Natuurlijk de Waag, waar de beroemde kaasmarkt voor wordt gehouden, de redactie van de Alkmaarsche Courant, waar mijn vader tot zijn pensioen werkte, ik gebaar in de richting van waar ik vroeger woonde, en naar waar we dadelijk gaan eten. Het is altijd leuk om je eerst van bovenaf te kunnen oriënteren op een nieuwe stad.

Voor lunch gaan we naar de plek die ik in mijn jeugd kende als Parkhof. Toen was het een lekker smoezelig poppodium, waar ik ging dansen en naar bandjes ging kijken. Het lag toen in een achenebbisj parkje waar in het midden, op haar met graffiti besmeurde sokkel, de engel van het victoriemonument spookachtig met haar marmeren armen in de lucht stond te gebaren.
Tegenwoordig heet het 't IJkgebouw en is het een zonnige lunchroom en als we gaan zitten zie ik uit het raam de Engel die nu in een keurig bloemenperk staat en stralend in de zon over het water uitkijkt. Ik herken mijn oude Parkhof nog aan de graffiti die hier en daar op de muren mocht blijven en nu door de bladeren van bananenplanten gluurt naar hoe wij van onze bataatsoep en shakshuka genieten. De tijden veranderen mensen!

Mijn favoriete ijssalon (Laan!) is al weer gesloten voor de winter en ook Alkmaars grootste attractie, de kaasmarkt, is pas in maart weer terug, maar we treuren niet, want Alkmaars tweede attractie is altijd te zien. Het Huis Met De Kogel, geen rondvaartboot zal deze overslaan, dus daar lopen we eerst langs. Het is even zoeken, maar daar hangt ie dan tegen de gevel van het groene huisje. De kogel die aan het eind van de 80-jarige oorlog in de gevel was geschoten. Een nieuwe ervaring rijker lopen we tevreden door naar het museum.

Daar laat ik onze tentoonstelling zien. Mijn werk bestaat uit drie levensgrote olifanten waar we even op neerploffen om uit te rusten. Het is hard werk om toerist te zijn! Ik vertel over het hoe en wat van de tentoonstelling die ik mocht bouwen met Gerben Hermanus en Martijn Engelbregt omdat we alle drie genomineerd waren voor de victoriefonds Cultuurprijs. Ik ben erg blij met de tentoonstelling en gelukkig vinden mijn collega gasten het helemaal de rit waard.

We rennen vervolgens snel een rondje door het museum langs de andere schatten die Alkmaar rijk is, maar eigenlijk willen we poffertjes. Ja, we hadden inderdaad net gegeten, maar wie kan er nee zeggen tegen verse poffertjes? Wij in ieder geval niet. We delen een portie terwijl we snel terug lopen langs de singel en zo een spoor van gesmolten boter en poedersuiker achterlaten langs de kleine 16e -eeuwse huisjes van de voormalige rosse buurt, de molen van Piet en de statige 19e -eeuwse panden verderop langs het water. We steken weer terug door het centrum langs het huis met het groene torentje waar ik vroeger altijd wilde wonen totdat jarenlang de nieuwe eigenaar binnen een jaar op de een of andere manier stierf in het trappenhuis en ik besloot dat het er wel moest spoken.

Zo komen we (toch net te laat) weer bij de karperton terug waar Merel het voor elkaar krijgt om zonder krassen weer uit te rijden. Bam! Alkmaar in drie uurtjes.

Lizette Abrahams

25-06-2018

Hiep Hiep Hoera! Tien jaar Humor Werkt!

Tien jaar, dat is al een hele tijd! Ilonka en Merel kregen het voor elkaar. Al tien jaar aan de slag om de wereld een klein stukje mooier te maken met goede grappen en een glimlach. Ze begonnen als collega's bij een impresariaat. Ilonka werkte samen met Mark van de Veerdonk en Rob Urgert. Beiden speelden graag naast hun theatervoorstellingen voor bedrijven. Toen Ilonka wegging gaf Rob Urgert aan graag samen te blijven werken. Ilonka en Merel zagen een gat in de markt, want niemand deed eigenlijk wat Humor Werkt doet, cabaretiers met een speciaal gemaakt programma aanbieden voor de zakelijke markt.

A trip down memory lane
Tien jaar Humor Werkt, tien jaar vol bijzondere momenten. Denk bijvoorbeeld aan de eerste eigen werkplek buiten huis in een oud Europol-pand aan de Raamweg, het aannemen van personeel, zakelijk directeur zijn van het ICFR, exclusieve boeker worden van Op Sterk Water en het binden van hele goede, diverse cabaretiers aan het bureau.

Trots zijn ze op het feit dat ze from scratch een succesvol lopend bedrijf hebben weten op te bouwen. “De leukste momenten waren het vieren van onze samenwerking met iedereen bij de jubileumfeestjes. En onze 'ga-eens-wat-anders-doen-dan-de-hele-dag-achter-je-bureau-zitten' inspiratiedagen, waarvan een potje liften en wedstrijdje Crazy 88 er boven uit sprongen!”, vinden Merel en Ilonka.

Naast bijzondere momenten en hoogtepunten kende Humor Werk natuurlijk ook zo nu en dan een tegenvaller, een blooper, een domper of een geleerde les. Het grootste leermoment van de afgelopen tien jaar is dat je soms risico's moet nemen om iets te bereiken. Investeren, personeel aannemen, je hebt het nodig om te groeien ook al vallen de cijfers tegen.

Meer dan tien jaar samenwerken betekent elkaar door en door kennen. Zo bewondert Ilonka Merels betrokkenheid bij alles wat ze doet en iedereen die ze kent. En waardeert Merel in Ilonka dat ze altijd het overzicht bewaart, een heel goed geheugen heeft en empathisch is. Een van de grappigste momenten van de afgelopen tien jaar omschrijft Ilonka als volgt:

"Ik heb bijna nooit een tas bij me, dus Merel heeft toen we 's avonds een keer naar een voorstelling gingen mijn portemonnee voor me in haar tas bewaard. Helaas ging ze de volgende dag met mijn portemonnee op vakantie naar Frankrijk. Gelukkig heeft ze wel allemaal foto's gestuurd wat mijn portemonnee heeft meegemaakt. Verder lachen we regelmatig wat af met al die grappenmakers om ons heen (aan de telefoon en in het theater)".

Feest!
Op 28 mei werd dit heugelijke feit gevierd samen met onze artiesten, vrienden en familie in de achtertuin van ons prachtige kantoorpand aan het Lange Voorhout. Het was een super mooie, zomerse dag. Zweetoksels en het nodige geblaas en gepuf kwamen er aan te pas, maar we mochten zeker niet klagen! Het feest kende geen enkel druppeltje regen, maar floreerde inclusief zonneschijn, vrolijk gekleurde vlaggetjes en een heleboel brede grijnzen.

Humor Werkt's Merel en Ilonka werden uitgebreid gefeliciteerd en verwend. Met als ultiem hoogtepunt twee enorme potten vol met Drob en Snjoep van Rob Urgert en Joep van Deudekom. Bedankt mannen, we kunnen weer jaren vooruit, inclusief obesitas en verschillende hart- en vaatziekten.

Merel gaf een hele lieve en Merelachtige speech, er werd geproost en onder het genot van een heerlijk hapje en drankje bereidt door ManicOrganic - inclusief eetbare bloemen - werden mooie herinneringen opgehaald.

De klapper van de avond was de Quiz op Maat door Bart Meijer en Michiel Eijsbouts. Interactief, gezellig en hilarisch. Inclusief foto's en filmpjes uit de privécollectie van Humor Werkt en zeer mysterieuze, grappige, creatieve en lastige vragen. Want wie, oh, wie is Loes Vos? Hoe het ook zij, Kees van Amstel won! Tot groot verdriet van Cindy Pieterse en Pieter de Rijk, die als legendarisch duo op het laatste moment tweede werden. De prijs? Een taartje eten met de mensen van Humor Werkt. Zo wordt het nog even nagenieten en reflecteren op het fijne feestje en de afgelopen tien jaar. Op naar de volgende tien!

Lizette Abrahams

23-03-2018

Brein brekend geheimlicht

Eens in de zoveel tijd organiseert een van de Humor Werkt collega's een inspiratiedag. Een dag(deel) waarin we even achter ons bureau vandaan huppelen om eens iets heel anders te doen dan we normaal gesproken zouden doen. Zo'n dag waarover je de hele dag zou kunnen Instagrammen en Facebooken, maar dat uiteindelijk niet doet, omdat je te druk bezig bent met leuke en inspirerende dingen. Ok, af en toe een fotootje op z'n tijd is nooit weg.

Goed, terug naar de inspiratiedag. De organisatrice van de dag bereidt alles voor en houdt het tot het moment suprême geheim, want dat maakt het allemaal extra verrassend en spannend. Laatst was de beurt aan Merel om een te gekke middag te organiseren. Dat beloofde wat. Zouden we dan toch een bezoekje brengen aan haar geliefde Kuip? Al snel bleek van niet, want de inspiratiedag werd verspreid over twee dagen. Het eerste uur losten we eind januari in.

De lunch werd op kantoor genuttigd, de jassen hoefden niet aan en het 'was maar een uurtje'. Brein brekend en vol nieuwsgierigheid gingen we er op uit. Vanuit ons kantoor in het souterrain beklommen we de trap, gingen we een deur door en daar begon het feest al! West verzorgde voor ons een rondleiding in het museum dat zich in ons pand bevindt. Een rondleiding door de tentoonstelling van Gustav Metzger. Wie? Hoor ik je denken. Nou! Dat zal ik je even vertellen.

Metzger was een kunstenaar en politiek activist van pools-joodse afkomst. Hij werd geboren in Duitsland en kwam eind jaren '30 als vluchteling in Groot-Brittannië terecht. Een groot gedeelte van zijn familie kwam om in de Holocaust. Dit heeft zijn visie op de wereld en op kunst mede bepaald. En deze tragische historie hebben we zeker zien terugkomen in zijn werk.

Hij noemde zijn kunst auto-destructive art. 'Vernietiging' (bijvoorbeeld door toedoen van zuur of uitlaatgassen) werd namelijk wezenlijk onderdeel van het kunstwerk. Ook was hij een kunstenaar van de ontdekking en de symboliek. Als vier molletjes kropen we onder een groot laken door, omdat er daar onder iets te zien was. We vervolgden onze weg door een doolhof van kartonnen dozen (een gedenkteken voor allen die in de Holocaust zijn omgekomen), prikten krantenknipsels op de muren en zagen hoe een plant langzaam omkwam, omdat deze in een afgesloten doos gevuld met uitlaatgassen moest zien te overleven. Heftige gewaarwordingen, maar tegelijk ook de orde van de dag. We waren onder de indruk en - uiteraard - geïnspireerd.

Het volgende inspiratiemoment speelde zich in maart af. Na het nuttigen van een broodje van een van de oudste broodjeszaak van Den Haag werden wij door de bevlogen moeder van Merel meegenomen in de wereld van de EHBO. We leerden alles over bewusteloosheid, reanimeren, luchtbelemmeringen en wat te doen bij epileptische aanvallen en beroertes. Een leerzame middag en het leverde ook nog eens hilarische beelden op. Roos werd geheimlicht, Merel was 'bewusteloos' en moest gereanimeerd worden, we hebben gelachen en natuurlijk ook een heleboel geleerd.

Mocht er in de toekomst iets in de EHBO-trant gebeuren op kantoor, dan weten we in ieder geval dat er drie dames op de gedupeerde afstormen, inclusief boekje met aantekeningen van Merels moeder. Een andere tip - handig voor elke lezer, met of zonder EHBO kennis - bleek het downloaden van de Rode Kruis EHBO app. Zet hem aan, kies de juiste categorie en de app praat je er helemaal doorheen. Als dat geen geruststelling is weet ik het ook niet meer. Tot het volgende inspiratiemoment!

Lizette Abrahams

04-01-2018

#waarisflappie

De oudejaarsconference, een traditie sinds 1954. In dat jaar kreeg Wim Kan de eer het kleinkunstjaar uit te leiden, toen nog op de radio. In 1969 verscheen de eerste conference op oudejaarsavond op tv, gespeeld door Seth Gaaikema. Heel Nederland kneuterig op de bank, met een oliebol en appelbeignet om met een vrolijke noot het nieuwe jaar in te gaan. Als klein meisje keek ik vroeger al naar de oudejaarsconference. Weliswaar niet in 1969 natuurlijk, maar ook de jaren '90 boden een toneel aan de jaarlijkse humoristische recap van het jaar dat afgesloten werd.

Ook dit jaar was er een uitgebreid aanbod aan oudejaarsconferences. Veel besproken onderwerpen van dit jaar? Die begonnen al bij de aanhef. Want een simpele 'goedenavond dames en heren' voldeed niet meer. Dat we allemaal nog even moeten wennen aan die genderneutrale insteek bleek zeker op het oudejaarstoneel. Andere veel besproken onderwerpen bleken onze meest favoriete staatshoofden (Trump & Erdogan), de Nederlandse sporthelden (Dumoulin inclusief diarree, Feyenoord en de Oranje Leeuwinnen), de eiercrisis, #metoo, het klimaat en de politiek met in het bijzonder het nieuwste mikpunt Thierry Baudet met zijn lavendelzakje.

Dolf Jansen en Louise Korthals bewonderde ik in het theater. Ditmaal geen solo voorstelling of olijke combo met 'Lebbis' van onze welbekende Dolf, maar dit jaar 'even iets anders'. Man versus vrouw, jong versus oud, een grappige combinatie van de twee. De welbekende, fijne manier van vertellen van Dolf werd nu bijgestaan met zo nu en dan een rake opmerking of een persoonlijke noot door Louise. Vooral haar verhaal over de brand in de Grenfell Tower in Londen afgelopen zomer die voor haar wel heel dichtbij kwam maakte veel indruk. Een prima afsluiting van 2017.

Ook Vincent Bijlo & The Rossettis, Sjaak Bral en het collectief De Orde van de Dag sloten dit bewogen jaar af. En concurrerend op de buis waren op oudejaarsavond Guido Weijers en Youp van 't Hek te bewonderen. Guido, een man van deze tijd, inclusief kek introfilmpje en mooie foto projecties op de schermen op het toneel van het Oude Luxor. Hij werd een klein beetje de knuffelbeer van de avond met zijn 5-sterrenratings voor belangrijke personen van het afgelopen jaar. Multimedia interactief, veel feitjes en mooie woorden, geen heftige lachstuipen, wel af en toe een dijenkletser, dat is een beetje wat zijn conference omschreef. Mooi pak had 'ie ook aan. Houd ik van! “Zorg goed voor de wereld en voor elkaar” werd zijn slogan om het nieuwe jaar in te luiden.

Op oudejaarsavond zelf lag ik grieperig te slapen op de bank toen Youp voor de negende keer op oudejaarsavond ten tonele trad, dus ik had het ware genoegen de conference te kijken na alle recensies waren verschenen. I was up for a treat, want de recensies waren nog al wisselend van mening. Mijn favoriet bleek De Telegraaf. Zij kopten namelijk met 'Veel commentaar op borsthaar Youp van 't Hek', met daarbij een paar twitterkreten om van te smullen: 'na al die jaren weten we eindelijk waar Flappie is gebleven' en velen vroegen zich af of het borsthaar van Youp al een eigen hashtag had gekregen. Heerlijk!

Veel recensenten vonden het optreden van Youp 'niet zijn sterkste of meest verrassende oudejaarsconference', zoals Trouw het verwoorde. Ikzelf stond er toch wat anders in, want goed, wat verwacht je nou? Met negen oudejaarsconferences en tig andere voorstellingen op z'n naam.. Als we Youp zijn stylo inmiddels niet kennen dan weet ik het ook niet meer. En toch bleek Youp juist wel een tikkie verrassend. Ditmaal stond er, naar eigen zeggen, een Youp 2.0 op de planken. Iemand die ouder is geworden en anders naar het leven kijkt dan eerst. Iemand die, net als zijn voorgaande oudejaarsconferenciers, wil verbinden en niet meer gaat vloeken. Goed, dat laatste was na twee seconde al weer gebeurd natuurlijk, maar dat hoort er bij Youpie natuurlijk bij.

De voorstelling speelde zich af in een groot decor van een 'typisch Hollands' straatje met achter hem een geveltje waar met grote letters 'Zanzibar' op geschreven stond. Zanzibar bleek Youp's stamkroeg, waar hij heel wat borreltjes, koffietjes en biertjes heeft weggetikt samen met stamkroeggenoten Henk (de schele), Henk (de rooie) en Godelieve. Met behulp van deze bijzondere sleutel het afgelopen jaar onder de loep. Beide Henks voorzien van heerlijk Amsterdamse tongval, in een fijne, ouderwetse setting als Harry Jekkers' Gelijk van de Koffietent. Harry Jekkers, mijn grote Haagse held. En Youp van 't Hek, behield zijn heldenstatus naar mijn idee ook gewoon, ondanks de recensies.

Ja, uiteindelijk blijft het concept van de oudejaarsconference altijd hetzelfde. En dat is zeker niet erg als je van traditie houdt. De feiten en gebeurtenissen van het afgelopen jaar uitvoerig besproken met een humoristisch sausje er overheen. De één verrassend, de ander zijn of haar oude, geinige zelf. De één inclusief emotionele boodschap en de ander met een pluk met borsthaar hier en daar. Hoe het ook zij, het jaar is voorbij. Tijd voor een schone lei als toneel waarop zich nieuwe feiten en gebeurtenissen gaan afspelen, waar eind 2018 weer mooie oudejaarsconferences van gebrouwen gaan worden. Ik heb er nu al zin in. Ditmaal Harry Jekkers?

Lizette Abrahams

03-05-2017

Douze points voor Op Sterk Water

Waterloo, ding-a-dong, glitterjurken, hoofdtooien, mooie liedjes, spetterende liedjes, foute liedjes en een heleboel over de top. Zo veel en voor sommigen ook zo weinig, maar nooit onbesproken; het Eurovisie Songfestival! Elk jaar rond mei is het weer zo ver. Televisie aan, blokjes kaas bij de hand, zelf geknutselde scoreformulieren, een never-ending Twitterfeed en gaan met die banaan. Je kan er veel mee, met dat Songfestival. En dat vonden de mannen van Op Sterk Water ook! De komende weken staan ze op de planken met een gezellige en hilarische improcabaret Songfestivalshow!

Al jaren is dit komische collectief de spil in improcabaret land. Hun theater-, school- en bedrijfsvoorstellingen worden volledig geïmproviseerd en opgebouwd met input vanuit het publiek. In de aanloop naar het Songfestival reizen ze naar verschillende theaters in het land om de boel op te warmen, voor het echte werk begint!

Ikzelf bezocht dit gezellige spektakel in de Kleine Komedie in Amsterdam. Alhoewel de voorstelling ook in Theater Diligentia in hometown Den Haag speelt reisde ik (stiekem) af naar deze Haagse aartsrivaal. Alles voor de kunst en voor de jongens van Op Sterk Water.

Nooit eerder bezocht ik de Kleine Komedie en was dus razend benieuwd naar dit theater. Klein, fijn, maar prachtig, bleek het te zijn. De zaal was gevuld met allerlei soorten mensen, van jong tot oud. Van die-hard Songfestivalfan tot cabaretliefhebber. Allemaal bewapend met mini vlag, met een opdruk waarvan de gemiddelde theaterbezoeker geen flauw idee had tot welk land de vlag toebehoorde. Maar ach, het deerde niet. Zolang je er maar lekker mee kon wapperen en de Songfestivalvibe live kon ervaren.

Het bleek een hele leuke avond, daar in Mokum! Songfestival hits werden meerstemmig gezongen, OSW Tim toverde om in Conchita Wurst, Penny de Jager zorgde voor de choreografie, er werd een boel gelachen en de jongens waren in hun element. Vijf kandidaten uit vijf verschillende Songfestivallanden verschenen ten tonele en de avond werd afgesloten met het welbekende scoremoment, inclusief afgezanten uit heel Europa. En bijna álles geïmproviseerd! Zelfs de introductiefilmpjes van de deelnemende landen (die ter plekke werden geroepen door het publiek) werden in elkaar geflanst waar je bij stond. Ditmaal zonder kneuterige toelichting van Cornald of Jan, maar voorzien van vakkundig commentaar door Op Sterk Water zelf. Erg knap en erg leuk.

Mocht je nou nog willen gaan naar het Op Sterk Water Songfestival? Dan zeg ik; doen! En twitteren he! Want dan kunnen wij ook meegenieten!

Mara Eikelenboom

De 29-jarige ANWB-trut

Zij op haar helblauwe Stella e-bike, degelijke fietstassen, zwarte stuurtas, bodywarmer, witte driekwartbroek, Ecco schoenen. Hij op zijn helblauwe Stella e-bike, zwarte stuurtas, afritsbroek, witte sportsokken in sandalen. Bracht Youp van 't Hek er jaren geleden geen ode aan het ANWB stel? Volgens mij kweekte hij een hilarisch lachsalvo bij mijn ouders. Gruwelijk herkenbaar in het dagelijkse fietslandschap van Nederland.
Met de opkomst van de e-bike schoten de ANWB stelletjes als paddenstoelen uit de grond. Want zeg nou zelf; hoe vaak ben je al zwoegend tegen de loeiharde wind ingehaald door Bep en Koos. Die dan al van verre keihard met de fietsbel waarschuwen dat ze er langs willen. Met z'n tweeën, naast elkaar. Ik kon ze schieten! Al tijdens het inhalen keek ik naar de bagagedrager. Op zoek naar de zwarte doos. De drijvende krachtpatser van Bep en Koos. Want ze denken dat ze fietsen, maar het is nep. Fietsen met een zwarte doos is als rijden in een automaat. NEP!
Uit het niets kreeg ik tijdens mijn zomerreces een ingeving. File rijden van Delft naar het centrum van Den Haag zou zeker niet bevorderend zijn voor mijn toch al korte verkeerslontje. Wat nou als ik als Bep op mijn e-bike naar Den Haag zou kunnen zoeven. Waarom niet?! En zo ben ik sinds twee weken de trotste eigenaar van een Sparta E-Bike. En zoef ik als ANWB trutje de zwoegende fietser voorbij. Met een dikke vette glimlach op mijn gezicht.
Mijn vraag aan jou: vind je ook dat ik op het Binnenhof een premie mag aanvragen voor het mijden van de spits? Ik vind van wel. En weet je wat ik met die bijdrage ga kopen?

Juist; een coffee-cup houder voor mijn fiets. Zoef ik ze lachend voorbij met een kop koffie in m'n hand. It just doesn't get much better!

Mara Eikelenboom

Ik grappig? NEE! - Investeren in humor tijdens een event is een must

Nog niet eerder hing ik de lolbroek uit. Waarschijnlijk is bescheiden door de jaren heen mijn tweede doopnaam geworden. Veilig op de achtergrond, observeren en luisteren. Daar voel ik me comfortabel bij. Humor en lol is aan anderen besteed. Lachen deed ik om de 'funniest-home-videos' op zaterdagavond.

En nu ben ik alweer een aantal maanden werkzaam bij Humor Werkt. Geen grap, echt waar! In mijn belevingswereld is humor een gave, een talent. En grappig zijn mijn vrienden, familie en collega's. Ik ben niet grappig!
Toch begint die overtuiging beetje bij beetje af te brokkelen. Want humor is een waardevolle toevoeging bij alles wat ik in het dagelijks leven onderneem. Het geeft de gelegenheid om serieuze onderwerpen luchtig te brengen, geeft verdieping in vriendschappen en biedt mij de mogelijkheid om ter ontspanning te lachen om domme, soms ongelukkige en ietwat stuntelende, fouten van anderen.

Ik denk terug aan verdwaalde herinneringen. Met Carlijn samen had ik in een lege lange bosweg in Australië de langste slappe lach ooit. En waarom? Ik bestuurde met mijn voeten onze auto en Carlijns benen bengelden uit het autoraam. Een momentje waar je bij had moeten zijn (we hebben het gefilmd, mocht je het willen zien; schroom niet om er naar te vragen). En dan de meest hilarische sketches met Dewi in Thailand. Tijdens een regenachtige dag toverden we ons hostelkamer om tot een filmdecor en improviseerden er op los. Jut & Juul on the go; we hebben het er nu nog over!

Ronald Giphart bedacht een universele humorformule. Hij doorworstelde honderden boeken over humor, maakte een analyse van vigerende theorieën, verwierp de slechte en behield de goede en probeerde uiteindelijk alles samen te voegen tot: EH = PE x C/Tp + BM. Ik heb er een persoonlijke invulling aan gegeven: Echte Humor = PrijsmaaktnietuitEnergieiswattelt x Controlelaatjelos/Tijdprijs + Betalenisinvesteren. Oftewel: investeren in humor tijdens een event is een must. Het verbindt, breekt de dag, verpakt een boodschap luchtig en brengt ontspanning!
(Ronald Giphart is overigens nu te boeken via Humor Werkt!)